س8: آیا طعم توفو تولید شده با انعقادکننده‌های مختلف متفاوت است؟
سه ماده اصلی برای ایجاد توفو شامل گچ (گچ)، نمک (نیگاری) و گلوکونولاکتون (GDL) است.
گچ (گچ): این یک کانی طبیعی با قیمت پایین و محتوای کلسیم بالا است که بافتی فشرده را برای توفو ایجاد می کند. کلسیم می‌تواند از توفو گچ بدست آید تا به بدن کمک کند تا نیازهای روزانه خود را در مورد کلسیم برآورده کند. گچ درجه غذایی به "بی‌آب" و "دو آب" تقسیم می‌شود. کلسیم سولفات بدون آب (بدون آب: CaSO4) و کلسیم سولفات دیهیدرات (دیهیدرات: CaSO4 · 2H2O) هر دو به عنوان مواد افزودنی ایمن برای مصرف در غذا فهرست شده اند و می توانید با اطمینان آنها را مصرف کنید.
نیگاری: یک ماده افزودنی استخراج شده از اقیانوس. قیمت آن بالاست و بافت توفو تولید شده ضخیم‌تر است. برای تهیه توفوی صاف و کامل نیاز به تجربه و فناوری است. نمک غنی از منیزیم است که برای استحکام استخوان‌ها مفید است. علاوه بر این، منیزیم را می‌توان از غلات، سبزیجات و میوه‌ها نیز مصرف کرد.
گلوکونولاکتون (GDL): این یک ماده انعقادی استخراج شده از شکر با محتوای مواد معدنی پایین است. در مقایسه با آب نمک و گچ، ارزش غذایی کمتری دارد. این ماده اغلب توسط تولیدکنندگان مواد غذایی برای تولید توفو و پنیر سویا بسیار نرم استفاده می‌شود.
مانند توفوی سبک ژاپنی، معمولاً مخلوط و مستقیماً به جعبه تزریق و با استریلیزاسیون و سرد کردن دو مرحله‌ای یا سه مرحله‌ای در دمای پایین تولید می‌شود.